Planeta GZ

O argumento desta proposta parte dunha personaxe chegada hai pouco a Roma que vive unha peripecia transcendental na cidade. Este individuo serviralle ao director como vehículo para plasmar o espírito da cidade así como un relato de especial relación coa pintura e a paisaxe.

Unhas árbores, uns animais, luces, cores, espazos...Unha navegación sensorial polas aldeas de San Sadurniño, onde ver é reter-percibir, onde o ollo non está contaminado e goza a través da aventura da percepción. Parafraseando a Stan Brakhage, "Cantas cores hai nun campo de herba para o bebé, que gatea ignorante do "verde"?. Cantos arcosdavella pode crear a luz para o ollo non educado?. Canto conscente das variacións nas ondas de calor por estar ese ollo?"

Parpadeo preséntase coma un experimento fílmico que xoga desafiando o limiar de consciencia visual humana. A absorción e o efecto do bombardeo de imaxes que sufrimos na aceleración contemporánea, descomponse como unha melodía chea de necesidades. Dende esta perspectiva, dous espazos opostos, cidade e natureza dialogan interpelándose nunha reflexión sobre o hábitat.

Joel decide marchar cara un territorio descoñecido, deixando ao seu paso como única pista unhas bobinas de 16mm. Unha mensaxe encriptada onde se entrevé unha viaxe sobre o desapego e a procura dunha nova ligazón coa natureza.

Trato de imaxinar que haberá dentro do ollo do demo. Tres cortinas caleidoscópicas atravesan a pupila maligna e penso, se dentro non haberá unha cova chea de tesouros e xemas preciosas, protexidas con furia por un dragón aterrador. O demo garda dentro de si as miradas máis doces e as visións máis belas, como unha ferida aberta abismada en dúas direccións. O mundo descomponse triste, cando todo é demasiado violento para ser visto. Agora que o penso, eu son ese demo.

Na Guajira, unha paraxe que parece non ter comezado nin ter cesado de existir, suspendido nun tempo que non pasa, elástico e eternamente crepuscular, unha moziña extravíase. A moza deambula sen voz, só con música, vento e area. Que procura e a onde se dirixe? Quizais escapa de algo que non ten remedio? A moza non envellece, descomponse.